به گزارش مجله خبری نگار، این روزنامه گفت که کودک آیدن براق پنجشنبه گذشته در بیمارستان خیابان گریت اورموند در مرکز لندن، جایی که خانواده اش در اطراف بودند، اندکی پس از برداشتن دستگاههای تنفس مصنوعی که او را زنده نگه میداشت، پس از اینکه قاضی دادگاه عالی حکم داد که درمان او باید متوقف شود، درگذشت.
دیوان عالی در اکتبر گذشته شنید که این کودک دارای بیماری عصبی عضلانی شدید و پیشرفته است که برگشت ناپذیر است و هیچ درمان شناخته شدهای ندارد، اما به آنها گفته شد که از نظر شناختی سالم است و میتواند ببیند، بشنود، بو کند، لمس کند و لذت ببرد.
بیمارستان از قاضی خواست که درمان او را متوقف کند و وکلای بیمارستان گفتند که بار بیماری و درمان بیشتر از مزایای محدود زنده نگه داشتن او است.
مادر او، نریمان براق، این دستور را رد کرد و ادعا کرد که پسرش میتواند همچنان تحت مراقبت قرار گیرد و با وجود شرایطش هنوز لبخند میزند.
قاضی جاستین مورگان در حکمی که روز جمعه پس از مرگ آیدین صادر شد، گفت: "من متقاعد شده ام که در حالی که او میتواند از همراهی خانواده اش آرامش و لذت ببرد، بار عظیم بیماری و درمانهای مرتبط با آن بیشتر از مزایای بالقوه طولانی شدن عمر او است. "
این قانونی و به نفع او است که دستگاه تنفس مصنوعی خود را بردارد و مراقبتهای تسکینی و مسکنها حداقل رنج و حداکثر کرامت را تا پایان عمر تضمین میکند.»
او گفت، در حالی که مورد یکی از کودکان "عمیقا غم انگیز" بود، "متوجه شدم که بار بیماری زمینهای او و الزامات درمانهای بالینی در محیط مراقبتهای ویژه برای زنده نگه داشتن او باعث میشود به این نتیجه برسیم که به نفع او نیست که به تحمل این بارها ادامه دهد. "
آیدن در حدود سه ماهه در بیمارستان خیابان گریت اورموند بستری شد و تا زمان مرگش تحت مراقبت بود.
مادر او شهادت داد که گاهی اوقات حدود ۱۶ ساعت در روز را با پسرش میگذراند و قاضی مورگان اظهار داشت که آیدن را "با فداکاری که بیان آن با کلمات دشوار است" دوست دارد.
مادر از مراقبت پسرش در بیمارستان تمجید کرد، اما ابراز تاسف کرد که این تصمیم او را از امکان امتحان سایر گزینههای درمانی که امیدوار بود او را قادر به بازگشت به خانه کند، محروم کرد.
او افزود که او "خستگی ناپذیر" برای پسرش جنگیده است و "نمی توانست بیشتر از او برای او انجام دهد. "
وکلای بیمارستان گفتند که آیدن دارای یک نوع بسیار نادر از اختلال ژنتیکی است که باعث ضعف عضلانی عمیق و پیشرونده و ناتوانی او در تنفس یا حرکت مستقل میشود و ادامه درمان بدون هیچ گونه بهبود ملموس در وضعیت او را پرهزینه میکند.
منبع: مترو